Nasz patron - Zespół Szkolno-Przedszkolny w Wierzchucinie

Przejdź do treści

Nasz patron

Archiwum

Nasz patron
Biografia
Polski  pisarz i felietonista znany jest głównie z twórczości dla dzieci i młodzieży. Urodził się 8 stycznia 1884 roku w Stryju. Debiutował w wieku kilkunastu lat, publikując pierwsze wiersze w lwowskim „Słowie Polskim”. W latach 1905-14 był także recenzentem teatralnym dziennika. Studiował filologię polską i romańską na Uniwersytecie Lwowskim (część studiów odbył w Paryżu). Od 1915 roku mieszkał w Kijowie, gdzie sprawował m.in. funkcje prezesa Związku Literatów i Dziennikarzy Polskich oraz kierownika literackiego Teatru Polskiego.

Po zakończeniu I wojny światowej Makuszyński przeniósł się do Warszawy. Tam rozpoczął stałą współpracę z „Rzeczpospolitą”, „Kurierem Warszawskim” i  „Warszawianką”. W 1926 roku otrzymał państwową nagrodę literacką (za poemat „Pieśń o Ojczyźnie”) oraz członkostwo Polskiej Akademii Literatury. Od 1945 roku mieszkał w Zakopanem (otrzymał honorowe obywatelstwo miasta), gdzie zmarł 31 lipca 1953 roku. Pisarz został pochowany na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem.

Charakterystyka twórczości
Kornel Makuszyński to wybitna osobowość epoki polskiego dwudziestolecia międzywojennego. Był on pisarzem, poetą, felietonistą, ale także krytykiem teatralnymi i publicystą. Jako poeta debiutował w 1900 roku w tygodniku „Słowo Polskie”. Od 1904 roku zaczął zaś uprawiać krytykę teatralną. W 1915 roku został Prezesem Związku Literatów i Dziennikarzy Polskich w Kijowie i kierownikiem literackim Teatru Polskiego. Debiut prozatorski Makuszyńskiego miał miejsce w 1916 roku, były to „Bardzo dziwne bajki”. W 1924 roku napisał słynną „Pieśń o Ojczyźnie”, za którą otrzymał Państwową Nagrodę Literacką.

Począwszy od 1925 roku zaczął wydawać niezwykle poczytne powieści dla dzieci i młodzieży: „Bezgrzeszne lata” (inspirowane wspomnieniami z dzieciństwa pisarza), „O dwóch takich, co ukradli księżyc” – historia o Jacku i Placku, którzy chcieli znaleźć krainę, gdzie nikt nie musi pracować, „Przyjaciel wesołego diabła”, „Panna z mokrą głową” (o opryskliwej, a jednocześnie odważnej pannie, która ratuje rodzinę z tarapatów). „Wyprawa pod psem” i „Wielka brama” to z kolei powieści oparte na wątku podróży i przygody grupy przyjaciół. Następnie powstały „Awantura o Basię” i „Szatan z siódmej klasy”. Ten ostatni jest utworem wykorzystującym konwencję powieści kryminalnej, której fabuła koncentruje się wokół rozwiązania zagadki ukrytego skarbu. Dużą popularnością cieszyły się również „Szaleństwa panny Ewy”, historia przyjaźni nastoletniej dziewczyny z młodym malarzem. Wielkim tematem pisarza był zatem problem dorastania traktowany z niezwykłym zrozumieniem, a jednocześnie sporą dawką humoru. Powieści Makuszyńskiego były wyrazem optymizmu i radości, których źródła dostrzegał twórca w okresie młodości – czasie nadziei i wiary.

Osobne miejsce w pisarstwie Makuszyńskiego zajmowały zaś utwory dla najmłodszych. Wielką popularnością cieszyły się obrazkowe  „Przygody Koziołka Matołka”, historia ucieczki koziołka do Pacanowa. Inne znane obrazkowe historyjki napisane przy współpracy z rysownikiem Marianem Walentynowiczem to „Awantury i wybryki małej małpki Fiki-Miki”, „O wawelskim smoku”, „Legendy krakowskie”. Makuszyński był szczególnie związany z Zakopanem, miał wielkie zasługi dla miasta i w 1931 roku otrzymał jego honorowe obywatelstwo. W 1937 roku został mianowany członkiem PAL. Obecnie w Zakopanem w willi „Opolanka”, dawnym mieszkaniu pisarza znajduje się jego muzeum.
Wróć do spisu treści